Logboek 2020

Vrijdag, 6 maart 2020

Ahu Vinapu – Anakena

Steve controleert op het voordek en zie de koplamp weer naar de kajuit schuifelen. De golven worden steeds hoger en schat enkele swell golven op 4 meter.

De meeste die er onder de kiel zoeven zijn 2 meter plus, want dat kan ik zien aan de dieptemeter.

Ineens beroering over het net dat de boot van Steve is gekapseisd en niet meer boven komt. Een dikke grote roller heeft de boot opgetild en tijdens het breken van de golf de boot omgedraaid. Steve heeft de gewoonte om de bijboot met een spruit naast zijn bootje op te hijsen. Waarschijnlijk is deze nog eens topzwaar geworden met het vele regenwater en is de Solace het kenterpunt en richtmoment volledig verstoord. De Solace is binnen twee seconden geheel verdwenen. De 5 overgebleven schepen staan perplex en weten niet wat we moeten doen. We roepen portcontrol maar deze spreken slecht Engels en alles moet 5 keer herhaald worden. Paaseiland blijkt geen rescue team te hebben, geen helikopter. Het enige is dat ze wat auto’s langs de waterkant laten rijden om te zien of er iemand te zien is. Wrakstukken van de Solace drijven voorbij de Pakia Tea. Dit is einde verhaal en ben bang dat Steve geheel verrast is in zijn eigen kajuit en geen schijn van kans heeft gehad.

De golven blijven maar groeien en met deze twee rampen wordt nu het dringend advies gegeven de ankerplek te verlaten. Ik moet wel, maar jullie mogen best weten dat het een hele opgave is op een dansend en hoog rijzend en diep dalend schip het anker binnen te halen. Ik zet de motor in zijn werk, de stuurautomaat tegen de wind in en begin de 75 meter ketting binnen te halen. Het valt me niet tegen maar noodsituaties maken de mens in een oogwenk sterker en trek het anker uit de grond en ruim de spullen op. De boeg boort zich regelmatig diep in een golf zodat ik druipnat uit de strijd kom.

Bij de Bengt is er geen teken van leven en roep enkele malen op maar geen reactie. Ook de Port-control doet verwoede pogingen de bemanning wakker te krijgen.

Om half drie heb ik de kotterfok, een stuk grootzeil en verder alles onder controle en zeil de oceaan op. Weg van de rampplek, diep onder de indruk en machteloos van hetgeen wat er gebeurd is. Steve, naast me, zomaar binnen twee seconden uit het leven weg. Einde van de reis terwijl hij zo vol trots kon vertellen van de ronding van Vuurland, Kaap Hoorn. Dan heb je toch heel wat in je mars als dit op je palmares prijkt en dan zijn een paar Swell golven je fataal.

Op de Oceaan hou ik het tempo laag om tijd te winnen want er is beloofd dat de wind zou wegvallen maar bij het naderen van Hanga Roa is de wind dan wel niet zo sterk maar wel de Swell golven, uit het westen veroorzaakt door de storm van de afgelopen dagen. Paaseiland ligt op het kruispunt van de Swell uit Zuid en West. Met de Pakia Tea en Bella Donna vinden we een ankerplekje bij Anakena. Het is hetzelfde strandje met beelden waar we vorige week de heerlijke lunch hadden.

Jacqueline komt me van een afstand opzoeken met een marifoon geleend door de hoteleigenaar die alleen maar kanaal 16 blijkt te hebben. Voelt ongemakkelijk want is het noodkanaal en dat hebben we de afgelopen dagen niet kunnen missen terwijl er door taalproblemen en onbegrip zoveel gemist wordt.