Woensdag, 22 maart 2023

Nouméa

De twee tikken op de Queen B zijn het einde van het wachten op Marcel. Gisteren heeft hij beloofd om deze ochtend om 10 uur de mast in te gaan maar komt nu om 1300 uur vertellen dat hij niet om 10 uur komt. Dit zijn de afspraken waar je als zeiler me te dealen hebt want het is niet alleen een Frans probleem maar bijna van de hele wereld. Geen excuses maar gewoon omdat hij het druk heeft gehad deze morgen. Leren wachten tot je krijgt wat je wilt in het leven kan moeilijk zijn. Je weet niet of je wens in vervulling zal gaan, of nog lang op zich laat wachten om uit te komen. Het is moeilijk te leven met onvoorspelbaarheid wanneer je verteld wordt dat dingen gebeuren. Leer geduld te hebben en zie de tijd dat je moet wachten niet als een vijand maar blijf er een positieve kijk op houden. Bedenk alternatieven als het niet uitkomt zoals verwacht om dan direct over te schakelen als Marcel helemaal niet meer komt opdagen. Ik voel dat we tijd genoeg hebben want de windvoorspellingen zijn zeker tot volgende week niet gunstig om over te steken. Marcel is een aardige vent en de lach met humor werkt aanstekelijk en beloofd morgen om 10 uur te komen na de plaatsing van de mast aan de andere kant van de haven. Direct krijg ik al de maar in de schoot geworpen dat het wel weer wat later kan worden. We zullen zien. Het wachten wordt wat gemakkelijker nu ik het proces van wachten heb kunnen definiëren.

Een polyester klus in de brandende zon is niet zo een goed idee en ik kan de uithardingstijd niet bijhouden, maak een hoeveelheid polyester aan maar bij het uitstrijken voel ik al de stroperigheid van de pasta en moet jammer genoeg een gedeelte weggooien maar het repareren van de plankjes van de bijboot werkt wel op deze manier. Nu de beugel bij het kompas vastzetten met glasvezelpasta maar bij het openen van het blikje blijkt de pasta zonder harder al uitgehard. Dat wordt terugbrengen van het potje. Met een lijstje in het hoofd van wisselen van geld, boodschappen en ruilen van het potje rijden we kriskras door het dorp en veroordeelt Jacqueline mijn rijgedrag, Ik rijd als een coureur tegen de rijrichting, over de stoep en fietspad, direct naar het doel. Jacqueline staat braaf te wachten bij het stoplicht en ik voel me weer even de wielrenner van vroeger.

Geld wisselen is een uitdaging. Ik heb besloten om een boordkas aan te houden en de mogelijkheid om te pinnen. De boordkas is bijna onmogelijk om te wisselen bij een wisselkantoor. De toeristen moeten een paspoort overleggen met formulier hoeveel je vroeger verdiende zodat het misschien aannemelijk is om een beperkt bedrag per jaar te mogen wisselen. Deze maatregel gaat het toerisme enorm helpen en doe mijn beklag bij een lokale inwoner die vreemd opkijkt want hij blijkt hier helemaal geen last van te hebben. Er wordt hier dus met twee maten gemeten.

Bij de watersportwinkel ruil ik mijn potje glasvezel polyester maar dat valt niet mee want de eigenaar van de winkel moppert eerst dat de medewerkers dit voor de klanten moeten controleren maar zelf moet hij zeven potjes openmaken voordat hij een goede heeft. Zijn agressie leeft hij uit op het dichttimmeren op mijn goede potje. Bonne journée krijgt dan een speciale betekenis. Niet het gevoel dat ik vandaag veel heb gedaan aan boord maar het brengt de alledaagse gewone sleur in beeld die voor mij niet als onprettig wordt ervaren. Het biertje bij het Einde van de Wereld smaakt er niet slechter op.

Koffie zetten

Dinsdag, 21 maart 2023

Nouméa

Een paar dagen geleden heb ik bij het koffie zetten mijn hand verbrand. Koffie zetten aan boord met filter blijft een uitdaging en elke schipper die koffie zet weet precies wat ik bedoel. Het optappen van het water in de filter die vervolgens omkiepert en dan in een reflex de filter proberen op te vangen. Het kokende water met koffiedrats zoekt een eigen weg en stroomt via mijn hand in alle gaatjes en kieren van de keukenkastjes, oven en aanrechtblad. Op het moment van het ongeluk voel ik gelukkig niet veel en denk dat ik het er met een beetje koelwater over de hand wel goed afbreng. Nu een paar dagen later is de hand rood en ziet het vel wat donker zodat ik binnenkort wel een nieuw vel op de hand krijg. Dit is een ongemak zo ook bij de band oppompen met enige kracht en dan het vel van mijn vinger tussen de buis en de op en neer gaande handel blijft zitten. Niet leuk en het is snel vergeten als er een pleister op zit, maar vanochtend bij het verwisselen van het verbandje zie ik toch dat het flink is aangekomen. Jacqueline schudt meewarig het hoofd en houdt haar kritiek, over mijn manier van oplossen en gewoon doorgaan, voor zich.  Jacqueline vindt nog overal drats en poetst gewoon verder onder een stil protest.

Onder de tafel heb ik de afgelopen dagen alle losliggende materialen met een wat minder duidelijke bestemming gestapeld en begin deze te sorteren. Ik heb in het blog al eens een verhaal gehouden hoeveel oplaadkabeltjes en de honderden verschillende uitvoeringen ervan. Je ziet door de bomen het bos niet en draai ze op een hoop om ze in de bakskist gemakkelijk terug te vinden. Plots staat Marcel met klimmer voor de boot en kondigt aan om morgen in de mast te gaan. Nu gaat het ineens snel en zie het naar een einde te komen van repareren. Volgende week maandag zal er nog genoeg karweitjes over blijven maar we kunnen dan programma gaan maken om erop uit te gaan.

Samen op de fiets naar de bootwinkel om te zien wat voor anti-fouling er is en om de omgeving te verkennen. Omdat we vrijdag uit het water gaan en maandag terug moeten we twee dagen op de kant in de boot blijven.

Op de voorgrond de nikkelfabriek

Maandag, 20 maart 2023

Nouméa

Het weer blijft ontregelt terwijl de storm die langs het oosten van Nouvelle Caledonië schuift allang voorbij is. Regen met windstoten komen door de haven en het is een altijd maar weer sluiten en openen van de luiken. De temperatuur van 28 graden zorgt voor een benauwde warmte en zeker als de luiken in de boot gesloten zijn vanwege de regen. Vandaag een week aan boord en ondanks dat we elke dag druk zijn geweest heb ik niet het idee dat we erg opgeschoten zijn maar hoop op dat alles in een keer bij elkaar komt. In ieder geval is de los slingerende niet helemaal logisch opgeruimde troep van onderdeeltjes of niet te vergeten kleine dingen op zijn plaats gelegd of nog erger in de vuilnisbak gedeponeerd. Vuilniszakken vol verdwijnen in de gemeentelijke containers die op het einde van de steigers staan. De bruikbare dingen die wij niet gebruiken maar een ander misschien wel, zijn binnen de kortste keren gewoon verdwenen. De radio met de altijd met veel bravoure sprekende Franse reporters schalt door de kajuit. De gasfles wordt door Marcel gebracht en kondigt aan dat morgen geen mastwerk plaatsvindt vanwege de wind en regen. Donderdag of volgende week dinsdag. Marcel reserveert direct dat we van het weekend uit het water kunnen om de onderkant in de anti-fouling te zetten. Maandag terug in het water.

Met de fiets naar de omgeving van de nikkelfabriek om bij een bouwmarkt wat rond te struinen en kom uit de strijd met wat polyester reparatie spullen en afplakband met rollers voor aanstaand weekend.

De schoorstenen en het wat trieste-sombere terrein met de smoezige bebouwing omgeven met een hoog prikkeldraad afrastering. Als ik met mijn fietske voor de ingang sta dan krijg je het gevoel van een gigantisch industrieel monument en nodig voor de basismetaalindustrie. De productie, drie ovens om het 2,5% Nikkelerts te verwerken, is in de loop van de tijd omgegooid van puur nikkel naar Nikkel-Ferro ten behoeve van de Roestvrijstaal industrie. De transportbanden brengen het erts naar de droogovens, die het vocht verlagen onder de 20%, om zo een eerste reductie van de metaaloxiden mogelijk te maken. De drie horizontale Demag-ovens uitgerust met elektrodes produceren (47000 ton) een legering van 25% Nikkel rest ijzer en wat andere elementen. Deze basis legering  wordt nog eens  geraffineerd en ontzwaveld Het afvalgesteente wordt gegranuleerd met behulp van zeewater en in de wegenbouw gebruikt als vulmiddel. In 2018 ging het niet zo goed met de fabriek en is er een herstelplan gekomen met een financiering van de Franse staat om weer concurrerend te worden met andere fabrieken in de wereld.

Met een goed gevoel terug bij de Queen B, een opgelucht metaal-hart en getrainde kuiten drinken we een borrel op het Einde van de Wereld.

Zondag, 19 maart 2023

Nouméa

Ik ben iets kwijt en hoe vind ik iets terug? Het internet geeftr me advies en begint met, Blijf kalm, dit lijkt logisch maar je schiet in de stress als je iets kwijt bent. Ga terug in je hoofd, zoek met de klok mee en van boven naar beneden, maak schoon en opnieuw zoeken. Leuke adviezen maar waar is het zakje met de koperen ring in een boot. Het voordeel is dat de romp waterdicht is en dat het ergens in de romp moet liggen. Ouderen geven gemakkelijk anderen de schuld maar probeer vandaag het probleem jeugdig aan te pakken. Jacqueline verplaatst, vouwt uit en ruimt mee op. Het is een prima exercitie om alle vakjes opnieuw in te richten, schoonmaken en de rotzooi een zwiek naar de afvalcontainer te bezorgen.

Ondanks het advies van blijf kalm is het in mijn hoofd helemaal niet rustig en blijf 5 uur in touw om dat verdomde zakje met koperen ring boven water te toveren. Het heeft niet mogen baten en zullen naar een andere oplossing moeten zoeken. Morgen via het Nederlandse netwerk een nieuwe bestellen en op laten sturen.

Met een heerlijke zondagse maaltijd en een frans glaasje wijn, sommige dingen moet je omarmen al is het niet onze cultuur, en dat bedoel ik nu met integreren. De wijn est formidable en vind het vreemd dat na de maaltijd de slaap me overvalt in de kuip. DE wind blaast regelmatig met flinke stoten door de haven en na mijn siësta repareer ik de fiets opnieuw en trap een eindje weg om het hoofd te resetten van de zoektocht. Een heuvel met 20%, een ware kuitenbijter, zorgt voor open neusgaten zodat de verkoudheid vanuit Nederland voorgoed voorbij is. De meeste lezers denken op dit blog spannende zeilverhalen te lezen maar dat valt goed tegen, toch beloof ik dat deze ook zullen komen, en zullen jullie net zoals ik door de voorbereidingen heen moeten ploegen.

Zuiger terug plaatsen

Zaterdag, 18 maart 2023

Nouméa

De spierballen rollen door het overhemd en krijg er zin in om het beest nu eindelijk eens te temmen. De Fisher Panda generator met Farymann aandrijving. Beginnen met cilinder goed polijsten en met behulp van grote slangklemmen schuif ik de zuigerveren in de cilinder. De cilinder op de motor en breng de piston pen aan. Wat ben ik een goede monteur mompel ik bij mezelf en krijg een lichte vorm van grootheidswaanzin. Met een megalomane moed wil ik de kop plaatsen. Met tastende vingers in het bakje zie ik het zakje niet en vraag me af, waar is de koppakking?

We hebben twee koffers met onderdelen uit Nederland meegenomen. Voor allerlei klussen en zo ook voor de generator. Een plastic zakje met koperen koppakking en twee O-ringetjes blijkt plots spoorloos en we zoeken in alle hoeken en gaten met systematiek, de vragen stellen zoals wanneer voor het laatst gezien, wie heeft uitgepakt of verplaatst, waar zou een weldenkend mens zijn spullen neerleggen, is het ergens tussengeschoven? De duisternis valt en zullen morgen opnieuw beginnen met rechercheren.

Vanochtend op pad met de grote fiets voor de vervanging van het tractor zadeltje van de vouwfiets maar krijg vandaag geen zegen want bij drie rijwielzaken heeft niemand een antiek zadeltje. Het zijn tegenwoordig de zadels met een ingenieus verstelbaar slede model verstelbaar in allerlei standen om gemakkelijk de Mont Ventoux te beklimmen maar geen absurd gemakkelijk buis ring constructie, uitgevonden door de Engelse Brompton ingenieurs. De uitvinders van vroeger waren zo simpel, nu vinden ze dingen uit die niet te volgen zijn. Terug naar de Queen B, zonder zadel maar wel met een mooie Krab in de uitverkoop.

Op zoek gaan naar een boodschap is gemakkelijk met behulp van de tegenwoordige Google of MapsMe maar deze lieve wegwijzers houden geen rekening met mijn conditie en sturen me met de fiets als een auto over de heuvels die hier her en der verspreid liggen

Al enkele dagen is het druk met belangstellenden bij de buurboot. Makelaars zijn druk bezig om het sterk verwaarloosde schip aan de man te brengen. Een paar lokale belangstellenden staan op het dek en om de verkoop te stimuleren vraag ik, of ze morgen willen vertrekken?. De makelaar moet lachen en zegt nee, dat wordt overmorgen. Ik houd me afzijdig maar in de avond als alle potentiële kopers weg zijn ontmoet ik de vriendin van ex-buurman. Er blijken een dertigtal lege 5 liter kannetjes Rum aan boord te staan. Dat is voor haar ook nieuw en ze wist niet dat hij zoveel van rum hield. Het heeft geen zin meer om een oordeel te hebben maar ik ben wel blij dat er een bestemming gezocht wordt om nieuw leven te blazen in het schip. Wie weet jakkert de mooie romp met aanpassingen weer over de oceaan zoals in vroeger tijden. Het zal mijn wijlen ex-buurman goed doen.

en dan zo een zdel op de vouwfiets.

Vrijdag, 17 maart 2023

Nouméa

De jetlag is voorbij en voel me thuis aan boord. Het zal nog wel wat te repareren blijven maar dat hoort erbij. Een blik naar de generator en zie dat de diesel weggelekt is via de zuiger naar het binnenste van de motor. Mijn conclusie is dat de zuigerveren niet goed meer zijn maar dat wordt later door Marcel van de Pacific Accastillage weersproken. Volgens hem is het normaal dat de diesel weg lekt via de zuiger langs de zuigerveren. Dat lijkt me goed bericht en zal me morgen weer gaan bezighouden met de opbouw van de generator.

De vouwfiets uit de kuipkist en vervang de banden. Klaar om gezamenlijk het eiland te verkennen maar het zadel is zijn dek kwijt zodat het een hard zadeltje is geworden, een tractor ritje. Morgen op zoek naar een fietswinkel. Even tijd om te ontspannen en maak een leuk fietstochtje door het centrum van Nouméa, wat een feestelijk gevoel beleef ik op de fiets. De conditie valt me niet tegen en ook de knie houdt zich prima, de normale dingen komen in een heel ander daglicht te staan. Lekker trainen en spieren versterken om het ongemak snel te vergeten.

In het restaurant Le bout du monde, het einde van de wereld, is een Irish night en we gaan een borrel halen. De muzikale dames zweven met violen over het toneel, line dance pasjes, maar ook onstuimig  over het toneel rennen terwijl het jankhout toch leuke muziek blijft geven. Ondanks de enorme drukte wordt het een geslaagde avond.

Inspectie voorbereiden

Donderdag, 16 maart 2023

Gisteravond regende het al maar nu gaat het helemaal los. Het roffelt op het dek en het trekt me niet om snel op te staan. Kan buiten niet veel doen en neem de tijd voor koffie en het ontbijt. Rond 11 uur droogt het wat op en ga naar de markt voor wat garnalen, groenten en de havenmeester voor een internetcode. Tussen de buien door, maar bij deze temperaturen is een nat pak geen probleem.

Toch maar aan de slag en trek het luik open van de motor en zie weer 20 liter water onder de motor staan. Dat is vreemd en kan bijna niet geloven dat het van een enkele slangklem komt. Toch de gebroken slangklem vervangen en het water onder motor uitzuigen en droog maken met een doek. Morgen maar weer controleren of er water is.

En dan, ja dan…een aanvang met de reparatie voor de honderdste keer van de generator. Het beest knipoogt naar me als de kuipkist opengaat. Een leesbril bij demonteren hoef ik niet meer op te zetten want ik kan alle bouten en moeren van het koelsysteem en van de kop blindelings vinden. Een drie kwartier is ervoor nodig om de kop los te maken en zie wat koelwater op de cilinder staan en concludeer dat de O-ringen niet goed zijn geweest. Eerst maar wat diesel op de zuiger zetten om morgen te zien of dat deze er nog op staat. Want compressie kan je ook verliezen via vastzittende zuigerveren. Wordt vervolgt!

Jacqueline houdt zich al twee dagen bezig met het poetsen van het binnenschip. Voorbereiden voor de controles in Australië want die willen alle kastjes inspecteren door de dienst Biosecurity. Opruimen van het gereedschap, schoonmaken van de roestige branders van het gasfornuis en mezelf wassen met heerlijk koud water op de steiger.

Vismarkt in Noumea

Woensdag, 15 maart 2023

De warmte komt je al tegemoet als het luik openschuift. Eerst maar een bakje koffie met ontbijt. Het wordt een langzame opstart, maar dwing me tegen mijn zin in, om te beginnen aan de controles en klussen voor vertrek. De eerste tegenvaller is als ik het motorluik openmaak en de hoeveelheid water onder de motor zie staan. Het blijft een zorgenkindje en dan met name de koeling, gelukkig is er maar een slangklem gebroken. Een twintig liter water onder de motor wegpompen en droog maken. Morgen de slangklem vastzetten want om erbij te komen moet ik eerste de achter kajuit uitladen. Ik loop naar Pacific Accastillage om af te rekenen en heb een wensenlijstje voor de mast. Hij doet de klus graag maar beoordeelt het weer als een probleem en zegt me toe om dinsdag volgende week te komen. Er is slecht weer op komst “Code Jaune” en voor de derde keer ligt Vanuatu onder vuur met orkanen en schuiven de stormen aan Nieuw Caledonië voorbij. De afgelopen maanden zijn er maar twee Tropical storms over het eiland gegaan maar gelukkig geen orkaan. Wel zijn er met de fronten naar Vanuatu flinke regenbuien over Noumea gekomen.

Voor het warm eten een stuk vis halen op de markt en begin met het opruimen van de gereedschapskisten. Ordenen en de overbodige rommel weggooien. Moeilijk afscheid nemen van onderdelen want je hebt de gekste prullaria nodig om iets provisorisch aan de gang te brengen. De koffers leeg en de inhoud, de meeste zijn onderdelen, op zijn plek leggen, het lijkt zoveel maar binnen de kortste tijd verdwijnt alles in kastjes en luikjes van het schip. De koffers worden weggeven met een sticker van Gratis mee te nemen of wel op zijn Frans Gratuit. Het duurt geen tien minuten of ze zijn verdwenen.

De fiets uit de achterkamer, de buitenboordmotor op de hekstoel, vouwfiets op de steiger en zo komen we langzaam weer tot een leefbaar en bewoond schip.

Boodschappen voor het bezoek vanavond doen we met de steekwagen om zware rugzakken te voorkomen. De bemanning van de Marisol heeft de afgelopen maanden op de Queen B gepast en we bedanken hen met een cadeautje en een kennismakingsavond met borrel. Gezellige mensen die wat andere plannen hebben, maar als einddoel in dit jaar in Singapore willen eindigen. En dat wordt ook ons doel.

deelbare rits

Dinsdag, 14 maart 2021

Nouméa.

Na enkele maanden terug aan boord vergt het nogal wat opstartproblemen. Niet alleen het uitruimen van de spullen maar ook de gevolgen van een jetlag spelen een rol. Bij het opruimen van de buiskap in november kregen we de rits niet meer open en waren genoodzaakt deze los te snijden. Een vervelend karwei om een plastic rits met plastic tandjes en aluminium sluiter van elkaar los te krijgen. De sluiter is gecorrodeerd en maak deze met een tandarts-haak los met toevoeging van WD40. Natuurlijk komt de rits los maar moet deze weer gangbaar maken zodat deze makkelijk open en dicht gaat.

Overigens is een schijnbare simpele rits een vernuftig middel. Je staat er niet bij stil wat voor een techniek er nodig is om je gulp dicht te ritsen met een treksluiting. Uitgevonden door Whitcomb Judson in 1893 maar kon er geen goede toepassing voor vinden. Dan vind je wat uit en dan weet je niet waarvoor het dient. Lijkt me echt iets van mijzelf.

Gideon Sundback is de ontwikkelaar van de moderne rits. De verschillende soorten zijn: de ondeelbare rits waarbij er aan het eind vast blijft zitten zoals bij een portemonnee, de deelbare rits waarbij de twee losse delen in elkaar geschoven moet worden, de dubbel deelbare rits, de blinde rits, de rits met rem en dan ook nog de zipper, twee plastic strips die in elkaar schuiven. (diepvries zakken)

Wij staan voor de deelbare rits die gangbaar is gemaakt maar nu met de hand op de buiskap genaaid moet worden. Niet gemakkelijk om door drie lagen stof een naald te drukken. Een uurtje of vier verder is de klus geklaard en plaatsen we de buiskap over het schuifluik en sluiten de zonnetent vast aan de buiskap. Klus geklaard met een zucht maar je hebt wel eer van het werk.

De startaccu van de motor stond zonder spanning en heb deze met een kleine lader geladen. De motor slaat direct aan maar heb wel enige zorgen of de accu het heeft overleeft. Even aankijken en anders een korte pijn met een nieuwe erin. Deze accu van Chinese makelij is amper een jaar oud en nu al de geest gegeven.

Stukske thuis met dank aan Theo

Zondag/maandag, 12/ 13 maart 2023.

Singapore – Nieuw Caledonië Nouméa.

We overbruggen met deze reis 10 uur vooruit in tijd ten opzichte van Nederland en moeten telkens bij een tussenstop de klokken gelijkzetten. Toch vreemd te realiseren dat de voorgenomen tocht van Nieuw Caledonië naar Singapore via Indonesië een afstand is dat acht en half uur overbrugd met vliegen. De ongeveer 4000 mijl (7000 km) moeten we in 10 maanden met zeilen afleggen. Als één van de eersten uit het vliegtuig en passeren zonder enig probleem de douane. De koffers liggen al op de band maar blijkt van een Turks vliegtuig te zijn, zodat de labels met halve maan ons voor zijn. Wachten valt niet mee en zeker niet als er hoge nood is en geen wc in de buurt.

Na een halfuur zijn we blij de koffers met onderdelen van de band te halen en het is voor mij altijd heel bijzonder dat de koffers afgegeven in Amsterdam zo vlekkeloos de passagiers weten te volgen. Het is met mijn lange reis ervaring maar twee keer misgegaan en ook toen werd het binnen twee dagen hersteld. De taxichauffeur ontvangt ons met een praatje en brengt ons naar de haven. Een leuk weerzien van het havenpersoneel, die nog goed weten van mijn ziekte in oktober. De Queen B zien we met de neus in de goede richting liggen en maken met spanning de boot open. Het blijkt allemaal mee te vallen en het vocht is minimaal, de schimmel ontbreekt en zijn na het luchten al snel gewend aan de eigen geuren van de Queen B. De bootoppasser ontmoeten we en spreken af om morgen af te rekenen en bij te praten want er zijn enkele klussen te doen in de mast en mastwerk is niet zo mijn ding. Marisol (Inga en Norbert) spreken we af voor woensdag middag. Boodschappen halen, geld wisselen en een biertje halen in het restaurant. We zijn moe en weer thuis.

Bedankt Tamara en KLM

Zaterdag, 11 maart 2023

Vlijmen, Amsterdam, Londen, ergens in de lucht.

De trein is overvol en belanden in het boerenprotest en de klimaatactivisten. Iedereen in de trein is vastbesloten om de wereld te veranderen, het gaat er nog vreedzaam aan toe maar het noodzaakt ons wel om te blijven staan omdat er geen stoel meer vrij is. De jongelui hebben er zin in en wij ook. Ieder met zijn eigen idealen. Vanochtend bijtijds opgestaan om het huis “verlaten-klaar” te maken. Stekkers uit de stopcontacten, vaatwasser leeg, koelkast en vriezer uit en de restanten eten op het aanrecht om toch nog een paar monden te vullen. Geen eten weggooien.

Op het Utrecht Centraal station stroomt de trein leeg en alle protestmakers gaan op weg naar Den Haag. Ik zie een man die een globe aan een stokje als een lampion in de hand houdt, om duidelijk te maken dat de wereld in gevaar is. De bol is zo klein dat Nederland ver te zoeken is maar de man wil zijn punt scoren. Ik denk dat Nederland er niet zoveel toe doet en dat we het in tegenstelling tot de hele wereld het veel te zwaar laten wegen. Wij vervolgen onze tocht naar Nouméa en treinen naar Amsterdam. Het gaat ondanks alle voorspelde drukte en het schrikbeeld van ellenlange rijen op Schiphol zoals vroeger. Na een halfuur zijn we ingecheckt, bagagecontrole, paspoortcontrole achter de rug en zitten heerlijk comfortabel met een drankje te wachten op vertrek. De reis is begonnen.

De stewardess ontvangt ons als een prinsenpaar en begint een gesprek. Tamara stelt al snel de vraag waar we heen gaan en vertellen dat we wereldzeilers zijn. Natuurlijk is het leuk om te vertellen maar nog leuker als het klikt met iemand die leuke vragen weet te stellen. Iedereen moet proberen zijn dromen te volgen. Tamara zou graag een huisje willen hebben in Italië en een wens om een studie te doen voor tuinarchitectuur. Na het gesprekje krijgen we wel een heel bijzonder persoonlijk cadeautje in de vorm van een kaart met een paar bekers. De tekst is hartverwarmend en beooof dit verhaal op het blog te plaatsen.

De vlucht is niet lang maar door het gesprek bijzonder en zal beter herinnerd worden als een lange vlucht. Tamara en de hele crew van de vlucht KL1027 bedankt voor dit mooie ontvangst.

Op Heatrow is een doolhof om de lounge te vinden, maar treffen een ontspannen plek met een prima maaltijd. Vliegen op deze wijze is nog niet zo verkeerd.  De vlucht van Londen naar Singapore is een gemakkelijke vlucht waar weinig over te melden is dan dat deze een hele zit is. 12 en een half uur hangen zitten, filmpje kijken, wazig kijken en proberen een dutje te doen wat me deze keer voor 4 uur prima lukt. Op Singapore luchthaven voel je het warme bad van de Aziatische wereld, zwoele temperatuur en de bezige mensen. Een mierenhoop van mensen op zoek naar een vliegtuig of bij aankomst een weg te zoeken om buiten te komen. In de lounge wachten we 4 uur en kunnen gebruik maken van het buffet om met een volle maag de laatste etappe aan te gaan. Alle vluchten gaan op tijd en komen op tijd aan.

sfeerfoto.

Zondag, 5 maart 2023.

De vertrekdatum komt nu snel dichterbij en er moet ineens een hele hoop georganiseerd worden. Er is nog nachtvorst en de minimumtemperaturen zijn -6 ° zodat er vorstschde zou kunnen ontstaan en ga de AlbinO toch maar winterklaar maken. De motor beschermen met antivries en de verschillende buitenkranen afsluiten. De buiskap er af en het grootzeil zodat de AlbinO al snel geknipt en geschoren zoals alle andere boten eruitziet. Ik heb nog even een fijne middag om ondanks de kou even tot mezelf te komen in de kleine warme kajuit. De komende week zal het druk worden met afscheid nemen van alle lieve mensen om ons heen.

Erg overdreven, maar leuk plaatje

Zondag, 26 februari 2023

Steenbergen – Dintelmond.

Het is ijskoud en de voorspelling is dat de wind vanmiddag flink zal doorzetten. Ik besluit vroeg te vertrekken om naar de haven te varen en het uitstapje naar het natuurgebied vanmiddag te doen. Jim vindt het te koud buiten en gaat op de computer schaken. En ik geniet als een oude rot in het vak van de stralend blauwe lucht met de typische kleuren van een vroege koude winterdag. De riethalmen hangen wat lusteloos en de vogels zijn in volle bedrijvigheid omdat de natuur zijn signalen afgeeft dat het binnenkort lente wordt. Wat een feest om de albino op deze manier uit zijn winterslaap te wekken en heerlijk door het vlakke land van West-Brabant te tuffen. Op de Volkerak gaat het al behoorlijk te keer en de golven vallen over het voordek. Als je het hoofd boven de buiskap uitsteekt dan voel je de de naalden van de kou de druppels uit je ogen en neus persen. Helaas moet ik het zonder mijn zeilmaat doen want hij heeft al enkele keren op de computer de overwinning binnengehaald en dit smaakt naar meer.

In de haven de boot aan de kant en rijden met de auto naar het natuurgebied waar we heerlijk wandelen. Jim gebruikt zijn drone om tussen de pony’s te fotograferen en een filmpje te maken. Hoe groot is een generatieverschil. Dit zijn technieken en vaardigheden die me niet eens op zouden komen toen ik jong was. Jim raakt een beetje vermoeid en wil er graag een eind aan de wandeling te maken en besluiten om terug te lopen. Dit gaat niet helemaal naar wens want raak een beetje verdwaald in de bosjes en loop met een omweg terug naar de auto. Terug naar huis en ben trots op de kleinzoon Jim, want dit zijn voor mij kostbare momenten.

Aanloop Steenbergen

Zaterdag, 25 februari 2023

Dintelmond – Steenbergen

De haven is verlaten vanwege de kou maar zie toch eindelijk kans om een tochtje te gaan varen. Jim is mijn zeilmaat en slaat de zeilen aan. Jim heeft koude vingers maar al snel zet hij al het gemopper opzij en kan opa zijn Klokhuismomenten aan hem presenteren hoe je, als  zeiler, je moet gedragen aan boord. Jim peilt de olie en start de motor, helpt mee met het losmaken en we varen de haven uit. De sluismeester heeft ons al snel gezien en zet de lichten op groen zodat de koude Volkerak ons wenkt en lonkt. Er zijn nog een aantal gekken die aan het zeilen zijn. De zeiltjes gaan omhoog en we varen met 2,5 tot 5,5 knoop tussen de wal en de tonnenlijn, van de altijd maar voortjakkerende vrachtvaart. Tijd is geld en dat valt te merken want de snelheden van deze binnenvaartschepen zijn hoog en de hekgolven brengen de AlbinO soms van zijn a-propos. Jim vindt het prima en na een halfuur ziet hij meer in een Tiktok-moment dan een klokhuismoment. Toch roep ik hem om te wijzen naar de half verwilderde paarden en koeien in het natuurgebied, die we van ver af kunnen onderscheiden tussen al de watervogels..

Op de route naar de haven, een kwartiertje wachten voordat de loopbrug opzijschuift van de sluis en varen de Steenbergse Vliet naar de jachthaven in Steenbergen. Boterham eten en een excursie door de stad en vinden leuke plekjes met een eventueel restaurant voor vanavond. Het uitverkoren restaurant blijkt later vol te zijn zodat we overstappen op een afhaalmaaltijd die we gebruiken aan boord. Het elektrische kacheltje houdt ons heerlijk warm en gaan rond halfelf naar bed.