Zondag 17 mei 2020

Agonoko

Vanochtend worden we gestoord met hevige buien die op het dek neerkletteren en zijn verbaasd, hoeveel water in korte tijd de dinghy weet te vullen. De plannen van het wandelen en verkennen op het eiland worden hiermee gewijzigd want dit water is een welkome uitkomst om de was te doen. Ik hoos het kostbare zoete regenwater in de waston en Jacqueline krijgt vrij baan van mij, om toe te geven aan de was-reflex. Voor mij is het extra rustig bewegen vanwege het iets te fanatiek sporten omdat de rug niet hersteld is. Beetje kreunen en steunen, maar het gaat helemaal niet verkeerd, voorzichtigheid is geboden en begin aan het voorbereiden van enkele salades voor de gezamenlijke barbecue op het eiland. Een kip aardappelsalade en een koolsalade en wat kleine andere hapjes alsmede chips voor de kids.

De gedane bezigheden geven aanleiding tot een verkoelende duik en neem tegelijk de borstel mee om de waterlijn te schrobben.

Rond halféén pruttelen we naar de wal waar al verschillende mensen aanwezig zijn en waar het borrelen is begonnen. Valérie heeft geit gestoofd in kokosmelk en de andere schippers hebben een verrassende inbreng van bijgerechten en nagerechten.

De geit is de meest ongelukkige aanwezige en vooral hoe deze aan zijn eind is gekomen. Het blijkt dat de hond afgericht is om de geit te vangen en naar het feestmaal te brengen. Een varken lukt ook, maar dan maximaal 70 kilogram, omdat de zwijnen boven dit gewicht te veel weerstand bieden en zelfs gevaarlijk zijn voor de hond. Daar blijft hij dan ook wijselijk van af.

Volleyballen, jeu de boule’n, rennende kinderen en een uitgelaten stemming maken er een fijne middag van met eindelijk eens veel mensen om ons heen. Een werkelijk Deconfinement.

Met de dinghy terug naar de boot maak ik een snelkookpan met lamsvlees en rijst klaar om de zon in de zee zien te zakken.