Maandag 18 mei 2020

Agonoko – Rikitea

Toeristische uitjes hebben vaak een kerk of kathedraal als uitgangspunt om te genieten van de bouwkundige mogelijkheden van 1000 jaar geleden. Ook hier staat een reusachtige kerk gemeten naar de populatie van 5 mensen op het eiland. Vanwege de mogelijke bestorming van deze aantallen gelovigen is de kerk gesloten met een hangslot en zie door een kier van de deur dat de kerk een opslagplaats is geworden van bouwmaterialen.

In het begin van de 19^e eeuw hebben de missionarissen met hun zendingswerk verschillende kerkjes gebouwd op de eilanden die in toentertijd dichter bevolkt waren. Deze kerk heeft een simpel vierkant schip met plaatijzeren dak en een klein torentje waar het kruis op staat. Vervallen maar nog steeds dominant in de nederzetting waar drie huizen staan. We lopen langs de kerk en ontmoeten een Fransman die zijn trimaran in de baai heeft liggen en hier op de wal een andere boot aan het bouwen is. Vriendelijk legt hij uit hoe we moeten lopen en volgen het pad en genieten van de mooie uitzichten van deze “Zoekhetmaaruit” route.

Terug naar de tuin van Erwin waar allerlei planten en voedingsmiddelen staan. Kokosnoten, mango, kruiden, guave, bananen, citroenen, pompelmoezen en nog heel wat vruchten die ik helemaal niet eens ken. We kopen een tas vol met vitamines en zwaaien vaarwel want ik wil vanmiddag bij de gendarmerie eens horen hoe het zit met de Deconfinement en heb besloten, als de kans daar is, om te vertrekken.

De wind staat flink door en haal het anker op en laveren tussen de bommies en met het oversteken van de zeestraat, op naar Mangareva. Bij aankomst het anker uit naast Jean Paul en ga eens luisteren bij Guy waarom hij hier nog is. Ik schrik want Guy heeft met een kleine verwonding aan de teen een flinke bacteriële infectie opgelopen die hem in een shock heeft gebracht. Ongelukken zitten in een klein hoekje en realiseer wat er allemaal fout kan gaan. Guy heeft geluk gehad dat de dokter van het eiland toevallig aanwezig was en hem goed gehandeld heeft.

Bliss, waarschuwt me voor de lange ankerlijn van Igor, de Oekraïner, maar zeg hem dat het wel zal meevallen. Later blijkt dat het hele ankergebied zich ergert aan de wandeling van zijn boot door de haven. Ik vraag Igor of ik in de weg lig maar hij maakt er geen enkel punt van en haalt een stuk lijn in. Kwestie van op de goede knop drukken.

Bij de politie wacht ik op de opening van het kantoor om 4 uur maar helaas geen opening en ga zonder informatie terug naar de boot