Overzichtsfoto van Hao

Woensdag, 3 juni 2020

S 18º 29,841 W 140º 23,432 – Hao

Zonder een oog dicht te kunnen doen neem ik de wacht over en corrigeer de koers met een gijp. Nu gedraagt de Queen B zich als een dame van stand. De mast zwiepend door de lucht, de golven worden alsmaar hoger, de wind neemt toe tot 32 knoop. Dat is een 8 Bft en niet mis maar alles is onder controle en door deze snelheden die gegenereerd worden is het starten van de motor niet meer nodig. De koerslijn ligt vlak onder de kust van het atol en zie de donkere silhouetten van de bomen op de kant. Ik zie de golven breken op de ondieptes voor de kust in parelwitte schuimende brekende zeeën.

Ik heb me schrap gezet in de hoek van de kuip en sta in de stand-by stand, met een wakend oog om het zeil en de windvaan in de gaten te houden. Regelmatig een vaart van 6,5 knoop ondanks het gereefde zeiloppervlak en voel me op mijn gemak. Er is niet zoveel aan de hand en voel geen ongerustheid. Deze wind is niet voorspeld door de heren op internet en daar kun je dan op mopperen maar dat heeft geen zin en moet je omgaan met de situatie zoals die zich voordoet.

Op de kop van het eiland het roer om en draai met de wind mee zodat de Queen B nog verder tot rust komt. Ik ben iets te vroeg bij de inlet om geheel stroomvrij te varen maar zie geen probleem om met ondersteuning van het grootzeil en de motor, de pass in te varen. Richtend op de geleidelichten schuiven we het atol binnen en gaan op zoek naar een plaats voor de nacht.

Een lange kade lijkt een mooie plek maar gaan het toch eens proberen bij het stadje. De HooDoo, Sugar Shack en de SeaJay liggen binnen en helpen ons aan een plekje tussen het walhalla van de catamarans. We liggen comfortabel aan een vaste ondergrond met een verouderde kade. Bij een blik op mijn horloge vraagt Christine welke tijd ik heb en waarom ik die tijd gebruik. Denkende dat ik me verrekend heb met de lengtegraden, zeg ik haar dat ik deze tijd gebruik aan boord en krijg het idee dat het twee uur later moet zijn en zet braaf het horloge twee uur voorruit.

Bij het welkomstgesprek blijkt dat de andere zeilers zich om drie uur bij de Gendarmerie moeten melden. Daar kunnen we mooi gebruik van maken en verzamel direct de administratie.  Nu is het dossier Frans-Polynesië van de Queen B zonder enig document en zijn benieuwd naar de reactie van de heren.

Leuke wandeling met leuke spontane eilandbewoners die allemaal zwaaien en lachen. Wat een feest om hier te mogen zijn. Bij de politie is er niemand om drie uur en wandelen verder het dorp in. Een uitgestorven dorp met veel honden op straat die hier allemaal loom en uitgestrekt op de betonnen weg liggen. Nauwelijks motorisch verkeer en je hebt een jaren “twintig” voor ogen. Breeduit spelende kinderen op straat, slalommend fietsen met hiertussen het machtige hondenleven.

De gendarmes blijken zich niet te houden aan de openingstijden en gaan maar terug naar de boot waar ik het restant van de wijn bij vertrek uit Rikitea gebruik als ankerborrel. De Gendarme komt langs met de auto en vraagt of we morgen om 09.00 op het bureau kunnen melden.