Logboek 2020

Savita moet door naar Papeete

Google Savita
Google Savita

 

Maandag, 8 juni 2020

 

 

Hao,

 

Jacqueline maakt het nu helemaal bont en gaat zelfs een halfuur eerder naar Jannesh om een meditatie in het ochtendgloren te ervaren op de harde betonnen kade. De honden huilen in de verte, de hanen kraaien van genot en Jacqueline zit met de ogen dicht zich te concentreren op het niets.

 

Tussen de buien door mediteren en yoga en voor mij heerlijk bijkomen in de kuip. Nieuws schalt in rap frans uit de radio en probeer de belangrijkste dingen op te pakken. Het enige gespreksonderwerp is in feite nog steeds de Confinement en de schade die het toerisme ervaart na twee maanden volledige sluiting. De twee maanden sluiting hebben er al voor gezorgd dat twee grote hotelresorts op Bora Bora failliet zijn gegaan en derhalve gesloten. Zo meteen komen de toeristen terug en is er geen hotelaccommodatie meer. Polynesië heeft 260.000 inwoners waar direct 20.000 inwoners afhankelijk zijn van deze bedrijfstak, de gevolgen zullen waarschijnlijk een nog grotere impact hebben dan we al vermoeden. De reizigers komen niet zo snel meer terug veel te bang dat ze met de gekste beperkende maatregelen worden opgezadeld terwijl de vakantie in thuis in de tuin veel veiliger is.

 

De Savita krijgt te horen dat ze zo snel mogelijk naar Papeete moeten varen en dat is een dikke streep door hun fantasie. De ontvangst van de collega zeilers en de lokale bevolking is hen zo goed bevallen dat Sebastiaan (Jannesh) graag de boot hier achter wil laten en de jongste en kleinste van het gezelschap wil op de boot een restaurant beginnen. Floating diner en restaurant en denkt er zelfs over om zich voor een langere periode hier te vestigen. Daarom is de mededeling een behoorlijke domper op de eeuwigdurende feestvreugde en wordt het nieuws al snel verspreid zodat er vanavond een afscheid party gepland staat. Gitaren, plaatselijke dames met een jukalille, een klein kind van 2 jaar staat de show te stelen met geïmproviseerde danspasjes en dadadaai handgeklap.

 

Een Franse vrouw uit Montpellier is per toeval op Hao gekomen als opstapper van een zeilschip en het bevalt haar zo goed dat ze voor langere tijd hier wil blijven. De muzieksessie wordt gestoord door een flinke regenbui en wij breken op om naar de Queen B te gaan en horen steeds hardere gillen en gegiechel vanuit het luik binnenkomen. Het blijkt nu echt helemaal uit de hand te lopen en er zijn enkele dames zo dronken dat deze aan boord bij de Savita blijven slapen. Gezellige avonden en kan ervan genieten dat men zoveel plezier weet te maken.