Azyu

Vrijdag, 3 juli 2020

Hao – S 17° 54’489 W 142° 03’545

Scheepsberaad om half tien met de Azyu. Jean Marie is wat zorgelijk maar krijg het gevoel dat Gaëlle graag wil vertrekken. Het eiland is voor haar gezien maar ook voor ons is het een onvergetelijke belevenis geweest in alle opzichten maar is prima om te vertrekken. Een tijd van komen en gaan. De dames blijken allerlei rendez-vous te annuleren en Jean Marie en ik zitten met een kop koffie en de kinderen te vergaderen hoe laat we vertrekken. Kwart voor tien is de beste tijd voor vertrek maar dan zullen we het zonder de vrouwen moeten doen. Geen optie dus en praten over van alles en nog wat en Gaëlle als laatste aan tafel zit durft niemand te zeggen “Allons y”. We gaon, op zijn plat bosch.

Gaëlle knikt heel goedkeurend als er besloten wordt dat de Queen B het eerst door de Pas gaat. We zwaaien de bemanningen van de boot van Jean met zijn sterrenkok gedag en zwaaien vaarwel naar Minke van de Easter Stream en draaien met een drang naar vrijheid de kleine havenkom uit, op naar nieuwe bestemming.

Watermaken tijdens het sonore motorgeluid en zien al van ver de hoge witte kammen van de golven die warrig door elkaar springen achter de rode boei in de geul. Dat lijkt een vervelende passage maar net na het indraaien achter de rode boei geeft het roer gehoor aan de wervelingen, maar met een paar flinke correcties gaat de Queen B als trotse bedwinger van de Toamotu’s erdoorheen. Het zien passeren van de Azyu is mooier en heftiger dan dat we het zelf beleven. Net na de passage zie ik in het grootzeil een scheur op de hoogte van de zaling en denk dat het zeil door geschavield is en merk ook dat er niet al te veel druk door de wind op die plaats is en besluit door te varen in plaats van terug naar de Darse om de boel te herstellen.

Met een bevrijdend gevoel, het zeilershart juichend als de Queen B gang gaat maken en dat de rust van een onderdrukte motor, de ruisende wind en de oplopende snelheidsmeter en het gevoel te hebben dat alles onder controle is. Jacqueline maakt het begin in het logboek. De golven die van achter komen laten de boot flink zwaaien en is voor Jacqueline iets te veel van het goede en gaat rusten op de bank met een blauw emmertje als gebeds relikwie naast haar.

Ik kook aan boord wat witte rijst en schurk me heerlijk in mijn eigen belevingswereld, in een hoekje van de kuip genietend van de opkomende maan, de sterren en zie het Zuiderkruis nu heel duidelijk aan de hemel staan. Vogels die een slaapplekje zoeken na het vissen en begerig naar een rustig plekje op de Queen B uitkijken.