Storm op Tahiti

Dinsdag, 7 juli 2020

S 17° 40’416 W 147° 15’620  - S 17° 29’988 W 149° 29’812

Een zware nacht met veel wind, regen en kou. Dik aangekleed met lange broek, poloshirt, zwemvest met life-line en daaroverheen een dik vest zit ik in de donkere nacht stand-by in de kuip. Probeer de ogen te sluiten en in hazenslaapjes de nacht door te komen. Zoveel mogelijk rustmomenten creëren ook als je niet moe bent. De wind neemt toe, jakkert door de mast en giert door de stagen. Binnen in de kajuit ervaar je soms dat de wind huilt. De mast schudt, de zeilen staan strak en vangen de dwingende wind elastisch op. De genua heb ik tot formaat zakdoek opgerold om een stabiliserende werking te houden, voor de windvaan.

Het regent in buien, alles is nat in de kuip en het is onaangenaam gesterkt door het onzekere gevoel, waar gaan we in terechtkomen, want voel aan dat het veel erger kan worden.

De zee is ruw en langzaamaan komt er een zuid-Swell die dwars op de Queen B rolt, en deze wordt niet geremd door roerwater. Met flinke spetters rollen de golven dwars onder het schip door en de windgolven duwen de Queen B voort om vervolgens onder het vlak, voor de boot uit te lopen.

De windvaan vindt dit vreemde zaken en staat als een idioot te flipfloppen (corrigeren door de windveranderingen op te vangen) om de Queen B op koers te houden. Hydrovane is een bewonderingswaardig staaltje mechanische techniek en het ziet er zo simpel uit dat je het bijna zelf kunt bedenken. Echter bij nadere inspectie is het een razend ingewikkelde techniek met veel hoofdbrekens. Het werkt en heb eens opgemerkt bij iemand dat als ik zou moeten kiezen tussen mijn motor aan boord en de windvaan dat ik voor de windvaan ga. De windvaan brengt me overal de motor kan me alleen helpen op kortere afstanden.

Een zware nacht met de gebruikelijke dutmomentjes verpakt in een zeilersoutfit, regen, wind en ongemakken die al met al een kapitaal aan onderhoudskosten met zich meebrengen zodat je de vraag kunt stellen of het niet verstandiger is om gewoon een abonnement op een cruiseschip te nemen. Is luxer en misschien niet duurder.

Zo de nacht is ook de dag, de wind blaast zijn partij en ik houd Jacqueline tegen om koffie te zetten. Dat is te veel risico en zullen het moeten doen met aanmaaklimonade. In de middag een maaltijdblik chili-concarne met wat kaas en we maken elkaar wijs dat we goed gegeten hebben. Wat eigenlijk ook zo is gegeven de omstandigheden. Bij moeilijkheden worden kleine dingen steeds meer gewaardeerd en beleefd. De voortgang is geweldig en zie de klok opschieten naar 7,85 knoop en dat zijn ongekende snelheden met alleen een dubbel gereefd ingedraaid grootzeiltje. De mast en de stagen werken nu ook mee aan de snelheid.

De wolken met regen verminderen het zicht zodat Tahiti nog verborgen blijft achter de muur van waterdruppels en in de donkerte van de avond doemen langzaamaan de lichtjes op van de huizen op het vaste land. Bergen, huizen in de heuvels, rode bakens op de hellingen, visserschip verschijnt stuurboord en de donkerte met de huilende wind maken me onzeker en alert. Wat een uitvinding is GPS en het kaartprogramma zoals dat aan boord is. Dit zou anders gaan als je alleen maar op de kaart en gegist bestek kunt vertrouwen, dat waren de echte zeelui en is mijn manier van varen alleen maar geleid door techniek. Uitzicht in de kuip is niet nodig want met een kaartprogramma, AIS, radar en stuurautomaat kun je van een gemakkelijke stoel achter de kaartentafel met een knop het anker laten vallen op het punt waar je wil zijn.

De wind neemt toe en blaast boven de 30 knoop met de toenemende versnellingen tot 43 knoop en zie het land door de koers, dichterbij komen. De berg vangt langzaamaan de wind en de golven op zodat we relatief rustig beschut aan het eindpunt komen om vanaf hier in een bocht om Cap Venus naar het anker gebied te varen.