Vuurtoren van Cap Venus, Tahiti

Woensdag 8 juli 2020

S 17° 29’988 W 149° 29’812 – Cap Venus Tahiti

Je komt wel eens in situaties terecht die je van tevoren niet verzonnen zou hebben. De draai vannacht om de kop van de Kaap Venus ging relatief gemakkelijk ondanks de harde wind en met de maan op de achtergrond en het kaartprogramma weet ik het anker precies tussen twee ondieptes te laten vallen. Anker op 7 meter diepte, 35 meter ketting en de diepte is 15 meter op het eind van de lengte ketting. Het schip ligt al snel als op stutpalen in het zwarte zand en ik voel me gerust. De mast is hoger als de landtong, die de golven tegenhoudt, zodat de windmeter heel wat wind aangeeft terwijl de Queen B rustig ligt.

De ankerborrel wordt bescheiden genuttigd met 2 glaasjes wijn en kruipen in bed. Het was een zware tocht met een zware finale, maar al met al prima te doen.

Bij het opstaan uit de slaap van de aangekomenen, je slaapt zo heerlijk de eerste nacht na een lange tocht, staat de krant vol dat er een waarschuwing is voor de Mara’amu.

Dat is een wat late waarschuwing want we hebben er blijkbaar middenin gezeten.

Waarschuwing: windsnelheden van 80 kilometer per uur en met de golven vanuit het zuiden zijn alle elementen aanwezig die we onderweg ondervonden hebben.

In de ochtend zoek ik contact met de Azyu en die blijkt al een heel eind verderop te liggen. Wij besluiten rustig aan te doen en rusten uit van de vermoeienissen. Je denkt dat het wel meevalt maar het blijkt allemaal heftiger dan je wil erkennen

Bij een rondje over het dek repareer ik snel de traveller en ruim de overbodige lijnen aan dek op. De familie vraagt zich verscheidene malen af wanneer we naar huis komen. We voelen ons gemist en willen pas een definitieve planning maken als de Queen B een goede plek heeft voor minimaal 2 maanden.