Maandag, 13 juli 2020

Papeete

Met een pistool als warmtemeter word ik verwelkomd in het ziekenhuis. Temperatuur wordt goed gekeurd en bedenk me dat als je temperatuur te hoog wordt bevonden dat je mogelijk teruggestuurd wordt in de maatschappij. Haha, een beetje galgenhumor is op zijn plek en mag de centrale aula met verplicht mondkapje binnen en meld me bij een loket met op de aanwijsborden de namen van de doctoren, heel belangrijk onder de naam staat in welke faculteit de arts is afgestudeerd.

Bij een verpleegster wordt mijn klacht opgenomen en ik mag naar buiten om te wachten op de dokter. De voet doet al een stuk minder pijn dan gisteren en eergister zodat ik me af begin te vragen of het niet beter is om terug naar de boot te gaan. Komt vanzelf goed blijkbaar.

Toch even blijven zitten en Mijnheer de Docteur haalt me persoonlijk op en vertel hem, om het erger te maken dan het is dat ik vermoed, dat de voet gebroken is. Ik zie hem bedenkelijk kijken en hij denkt dat het wel meevalt zodat ik al meteen een opluchting voel maar toch maar even foto’s maken.

In de centrale hal wachten totdat je opgeroepen wordt komt een mevrouw naast me zitten en begint in vloeiend Engels te babbelen en te babbelen. Wat ik mankeer en dat ze wel iemand kent die zijn voet geamputeerd moest worden omdat het niet meer goed kwam. Ze vertelt me haar hele hebben en houden en dat haar man een crimineel is die 2 jaar vastgezeten heeft en dat ze met hem niets meer te maken wil hebben en dat de kinderen voor haar hebben gekozen. In 30 minuten wordt een complete doktersroman op de bank gepresenteerd en word eindelijk verlost door de roep om Monsieur Albertuus.

Wat zijn de personeelsleden en doctoren aardig. Voorkomend en behulpzaam en het kost vrij weinig. Een foto van de voet 55 Euro met de snelle uitslag dat de voet gebroken is. Ik heb dus een hele maand met een gebroken voet liggen tobben en begrijp nu waarom het allemaal zoveel pijn en moeite heeft gekost. Bij de dokter worden steunkousen, een picuur bloedverdunnende middelen en een stabiliserende schoen voorgeschreven. De dokter helpt me bij het loket af rekenen en krijg een dikke hand en schouderklop ten afscheid.

Bij de apotheek snel de spullen ophalen en fiets nu met een vastgesjorde en gestabiliseerde voet naast een dravende Jacqueline. Bij de havenmeester melden dat we vanochtend weer een plaatsje zijn opgeschoven en dat we definitief in die box blijven liggen voor de komende twee maanden. Ondertussen ontmoeten we Igor van de Aeneas die we nog kennen uit de Gambier en Olga en Sergei van Hao die in de avond een borrel komen halen op de Queen B.

Een hele gezellige bijzondere avond met diverse verhalen en uitwisselingen. Blijkt dat Sint-Petersburg veel mooier is dan Moskou en dat een OVNI ook niet gevrijwaard is van veel reparaties.